Evden çıkmam gerekiyordu. Sana geliyor gibi yola düşmem. Evinin önünden geçtim birkaç sefer. Olabileceğin caddelerde dolaştım, oturman mümkün yerlere girdim. Ya az önce çıkmış ya da geleceğim diyip bir türlü gelmemiştin. Ama buralardaydın. Kokunu aldım. Ayak izlerini gördüm. Saatler ilerledi. Seni bulamadım. Çaresiz eve döndüğümde tek tesellim bir türlü çekmeyi başaramayan avea hattımı aramış olmandı. O da yoktu, sessizdi ev. Bir inanç gibi çevremdeydin. Görünmedin. En sevdiğin şeyden bu gece de uzak durmayı seçtin. Bu gece de senden vazgeçemedim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder