Ümit Sayın üzerinde “Yılın albümü. 10 Star. 10 Düet. 90’lardan 10 şarkı.” şeklinde iddialı cümleler yazan bir albüm çıkardı. 90’larda sevdiğimiz bazı şarkıların yazar ve bestecisi, kendi albümleri de olan fakat yeni neslin pek tanımadığı Ümit Sayın’ın albümü, iddiasının hakkını veriyor. Yılın albümü demek için şimdilik erken. Yine de market arabasını alıp üç Sinan Akçıl, iki Soner Sarıkabadayı, iki Serdar Ortaç, bir Nazan Öncel, bir de eski Sezen Aksu şarkısı satın alan ve albüm yaptım diye ortada gezen kısır şarkıcılarımızın albümlerine maruz kaldığımız günlerde; dımtıstan başka melodiler de içeren bir müzik çalışması görmek mutluluk verici.
Albümün ilk şarkısı, aynı zamanda en renksizi olan Tarkan düeti “Gitme”. Tarkan’ın yıllar önce kusursuz yorumladığı şarkının yeni düzenlemesi hafif, Ümit Sayın’ın yorumu güçsüz kalmış. Klip şarkısı olarak da bu seçildiğinden albümün şansı azalmış oldu ama başka fire yok.
Bendeniz düeti “Gönül Yâreler İçinde” akılda kalıcı introsunun ardından Ümit Sayın’ın hakkını verdiği cümlelerle etkiliyor. Bendeniz girdiğinde ise şarkıcının ilk kasetini elimize aldığımız güne gidiyoruz. Şimdilerde yaptığı piyasa şarkılarıyla yılda 10-15 gün sahneye girip çıkan Bendeniz’in yeteneğinin nasıl heba olduğunu anlıyoruz.
İzel düeti “Tutun Ellerimden”, ikilinin uyumlu yorumu ve asla eskimeyecek evrensel sözleriyle çok hoş.
Levent Yüksel düeti “Hayat Dediğin”de ister istemez Yüksel karşısında ezilen Sayın’ı suçlamak zor. Levent Yüksel önüne iyi bir parça geldiğinde hakkını nasıl verdiğini, piyasadan uzaksa bunun sorumlusunun kendi olmadığını anlatıyor.
“Ya Sen Gidip De”, albümün en iyi şarkısı. Ümit Sayın bu şarkıyı kime verse hayatımızdan bir daha çıkmazmış zaten. Pınar Aylin fırsatı değerlendirememiş. Bu şarkı Erol Evgin’in “Sevdan Olmasa”sı gibi, Ajda Pekkan’ın “Kimler Geldi Kimler Geçti”si gibi, Esmeray’ın “Unutma Beni”si gibi. Kariyerinde başka hiçbir başarıya imza atamasa bile bir insan, sürekli bu şarkıyı söyleyerek götürebilir işi.
1993 yılında Bosna için yazdığı “Gülendam” şarkısında Erdal ile düet yapan Ümit Sayın bu şarkıyla sosyal sorumluluk sahibi olduğunu ispat etmiş, sadece aşk şarkısı yazarak nereye kadar dedirtmişti. Erdal’ın sesi ilk duyduğumuz günkü kadar güçlü olmasına rağmen albümün eski görünen tek şarkısı da bu.
“Aşkımdan Vazgeçme” özellikle Leman Sam’ın girdiği kısımlarda devleşiyor. Melodisi ve sözleri, hüzünlü şarkı yaptığını düşünen günümüz bestecilerine örnek olmalı. Mesela Sinan Akçıl oturup bu şarkıyı 1000 kere deftere yazmalı.
Suavi düeti, Suavi’nin eklediği şiirle ölümsüzleşiyor. “Hasret Türküsü” herkese göre olmasa da Ümit Sayın’ın bestelerini çeşitlendirebiliyor oluşuna örnek. (Bkz. Hep aynı şarkıyı yapan Serdar Ortaç)
“Çal Beni”de Emel Müftüoğlu’nun sesi ilk dinleyişte tanınmıyor. Yorumu silik. Bütün şarkıcılar gibi koşarak destek vermeye gittiği söylense de gönülsüzlüğü parçaya yansımış.
“Kalbimin Sokağı”nda Ümit Sayın, Işın Karaca gibi söylemeye çalışmış. Işın Karaca ise gırtlağına şarkının hakkından fazla yüklenmiş bazı yerlerde. Enstrümanlar da fazla coşkulu. Keşke daha sakin aranje edilseymiş. Gerçi içinde Işın Karaca olan bir şarkıda bu ne mümkün.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder