Ferzan Özpetek Türkiye galasını Gaziantep’te yaptığı sekizinci filmi Serseri Mayınlar’da komediyi deniyor ve onu uluslararası arenada ün sahibi yapan eşcinsellik temalı filmlerindeki dram dozunu azaltıp, işlere daha eğlenceli bir gözle bakmaya çalışıyor.
İkinci el estetik bir açılış yaptığı yeni filminin ilk yarısını “yemekte ailesine eşcinsel olduğunu açıklamak üzere olan genç, abisinin kendinden önce aynı itirafta bulunması üzerine zor durumda kalır” cümlesini görselleştirmeye ayıran yönetmen, sürenin kalanını gencin şehirli gay arkadaşlarının taşrada cinsel kimliklerini saklamaya çalışırken düştükleri durumlar üzerinden ucuz efeminen davranış komedisi yaparak geçiriyor. Tek cümlelik yan karakterler ve klişe aile fertleri arasında sadece süreyi uzatmak adına dolaşıyormuş gibi görünen kamera neyse ki görsel gücünü hiçbir sahnede yitirmiyor.
Açılıştan itibaren izleyici ya da üretici, filme dâhil herkes adına vakit kaybı olan yapım, Ferzan Özpetek’in en boş ve gereksiz filmi olarak perdede akıyor ancak iyi tasarlanmış final sayesinde yine de salondan mutlu ayrılıyoruz. İlk sahnenin güzelliğine rağmen gereksizliğini ve en azından yan karakterlerden birinin fazlalık hikâyesini kurtaran bu görkemli son, keşke karşımıza kısa film olarak çıksaydı diye hayıflanıyoruz. Etkisini azaltmamak için detaylandırmak istemediğim final fikri ve kusursuz uygulanışı sanki bütün film bu son için yapılmış dedirtiyor.
Ferzan Özpetek’in hayattayken cinsel kimliğini açıklayamadığı babasına ithaf ettiği ve az çok bu “aileye açılma” konusu etrafında dönen yeni filmi elbette yönetmen için kişisel anlamlarla yüklü, belki de ruhunu sıkan yaşanmamışlığı içinde çözmesi adına rehabilite edici bir araç fakat hala büyük işler beklediğimiz Özpetek için “başyapıtı Le fate ignoranti(2001) idi, üzerine çıkması da zor” hissi uyandırıyor.
dağ başından post mı giriyon?
YanıtlaSilyes!
YanıtlaSil