A Serious Man; Coen kardeşlerden Barton Fink(1991)’ten bu yana benzer sinemasal tatlara sahip bir film bekleyenler için mücevher değerinde.
Filmin, Inglourious Basteds(2009)’in açılış sahnesini öve öve bitiremeyenlerin bayılacaklarını düşündüğüm girişi; Coen’lerin bütünden bağımsız görünse de seyirciyi çok iyi bir film izleyecekleri konusunda ikna ettikleri sekiz dakikalık bir şölen sunuyor. Yalnızca bu sekans bile kardeşlerin neden dünya çapında saygı gördüklerini bir kez daha anlaşılır hale getiriyor.
No Country for Old Men(2007) ile Oscar aldıklarında hayretimi gizleyemediğim yönetmenlerin elbette bu ödüle layık olduklarını inkâr etmiyordum fakat nedense bol üretme hastalıkları sebebiyle, her filmleri aynı seviyede olmuyor. İhtiyarlara Yer Yok’u çektikleri sırada eski başarılarını göz önünde bulunduran Akademi filmi taçlandırmıştı ancak kesinlikle ödülü hak ettikleri film o değildi. İşte şimdi karşımızda Barton Fink(1991), Fargo(1996), The Big Lebowski(1998) düzeyinde iyi, yepyeni bir iş var.
Onlarcası gibi arızalı Amerikan banliyösünü anlatır şekilde dursa da, aslında film sadece seyirciye şov yapıyor. Bu şovun yıldızları ise Joel ve Ethan Coen. A Serious Man, giriş gelişme sonuç ya da dramatik yapı kurmak gibi teknik detaylarla ilgilenmiyor. Film, bir yerden başlayıp başka bir yere varmıyor. Geri dönmüyor, ileri sarmıyor, paralel kurgu ya da atlamalarla uğraşmıyor. Bir sahne açılıyor, atmosferini kuruyor, içindeki tüm karakterleri gerçek kılıyor, kusursuz repliklerini okutuyor ve kapanıyor. Sonra bir yenisi başlıyor, aynı başarıyla bitiyor. Birbirini tanıyan yığınla karakterin bu mükemmel başlayıp biten uç uca eklenmiş sahneleri filmi ne bütüne götürüyor ne de kopukluk hissi yaratıyor. Her milimetresi o denli iyi ki, seyirciyi hipnotize ediyor.
Aday olduğu en iyi film ve en iyi senaryo Oscar’larını sonuna dek hak eden, en iyi film heykelini Avatar(2009) ile paylaşıp, senaryo ödülünü tek başına evine götürmesi gereken, geçen yılki törenin en iyi iki filminden biri.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder