YARIM KALDI, ÇÜNKÜ SEN GELDİN (23.06.2009)

Sen yoksun diye mutluluğu çikolatada arıyorum, hüznü Sezen Aksu’da. Baktım senden ses yok, güzel bir kadın sesi duyayım dedim bolca acı çekmiş gibi davranan. Bir liste yaptım hem en yenilerinden hem de tarihinden. Çalmaya başladı sırayla. Mum yaktım. Bütün kalın perdeleri çektim sanki sokak lambası varmış gibi bu her yere uzak köyde, sen hariç. Her birinde farklı bir yerdeydim bu şarkıları ilk duyduğumda. Her birinde benzer şeyler düşünüyordum dinlerken. Hayatımdan bir başka beş buçuk dakika harcıyordum asla işime yaramayacağını sandığım şeylere. Meğer çok iyi dostlar elde etmeme faydası olacakmış. Geçen akşam bir arkadaşım tespit etti. Benim çevremle aramda “psikologuna âşık olma sendromu” varmış. O kadar önemsiyor anlattıklarını, sürekli üst sorular soruyormuşum ki açmak için; ilk kez bu kadar iyi dinlendiklerini, önemsendiklerini düşünüp âşık oluyorlarmış bana farklı düzlemlerde tabi. Yani elde edemediğim sevgililer bana dost kazanma yetenekleri geliştirtmiş. Şimdi yeterince dosta sahip ama halen yalnız geceler yaşayan biri olduğuma göre; belki senden öncekilerin bana yaşattıkları boşa gitmemiş sayılabilir ama senin için harcanan saatler öyle görünüyor. Yirmi beş yaşında kariyer yapmaktan vazgeçmiş, on yıllık hayalini elinin tersiyle itmiş bir…
Telefon çaldı, sen geldin. Yarım kaldı yazım ama biraz yüzüm güldü. Allah razı olsun.