KIŞLIK

Kışlık hiçbir şeyim yok. Daha doğrusu kabanım, paltom yok. İki tane var aslında. Biri deri. Deriyi hiç sevmedim. Annem istiyor diye alındı. Çok az giydim, genelde mecburiyetten. Başka siyah üst-dışım yok diye. Beş yıl falan oldu alalı. Bir de mavi bir montum var. Onu alalı on yıl oldu. Onu çok giydim. Şimdi ikisi de sivil evimde. Ben askerdeyim. Hem askeriyede giydiğim beyaz üniformama uyacak hem de beni Bolu’nun soğuğundan koruyacak bir monta ihtiyacım var. Formaya uyması için illa ki beyaz olması lazım. Sivil hayatımda beyaz montla gezmek istemem ama. Askerliğimin bitmesine üç aydan az kaldı. Üç ay için beyaz mont alınır mı. Annem ucuz bir tane al, atarsın diyor. Bir penyeyi ortalama on yıl giyen biri üç ay için alışveriş yapar mı. Yıllarca giyeceğim bir şey almam gerekiyor. Hem eski ikisi yanımda olmadığı için hem de biri çok bayat diğeri çok eski olduğu için. Ama bu sefer çok pahalı bir şey almak istiyorum. En az yirmi günlük maaşım kadar pahalı. Ama o ayarda bir şey beyaz olsun istemem. Siyah olursa şimdi işime yaramaz. İşime yaramayacaksa almanın anlamı yok. Almazsam da Bolu’nun kışında donarak ölürüm.
Anlattıklarım tamamen gerçek. Montlar, paltolar metafor değil.
Eğer buraya kadar okumaya devam ettiyseniz, muhtemelen bu en anlaşılır yazımın nereye varacağını ve neden bu kadar anlaşılır yazdığımı merak etmişsinizdir. Tekrar düşünün. Zaten size doğrudan anlatabileceğim konuları neden bloğuma yazayım ki.