İlki kadar büyük bir prodüksiyon olarak karşımıza çıkan devam filmi, yönetmeninin sayılı sahne dışında imzasını silikleştirdiği bir Hollywood macerası olarak kayıtlara geçiyor. Bu bir Guy Ritchie filmi değil. Bu bir Sherlock Holmes filmi de değil. Holmes’un mirasından yiyen, ünlü yönetmen çalıştırılan bir sektör ürünü. Ne senaryosu özellik arz ediyor ne de elle tutulur bir iddiası var. Silah satmak için savaş çıkarmayı deneyen, günlük hayatta saygıdeğer bir bilim adamı olan şeytani dahi daha kaç kez kullanılacak? Ritchie’nin ilk filmde yaptığı “öngörme” numarası bile tek sahnede işliyor. Finalde. Çok zeki iki adamın kavgayı kafalarında bitirdikleri final, taşları oynatmadan sürdürülen satranç gibi bir klişenin ardına yerleştirilmeseymiş etkisi çok güçlü olabilirmiş.
“Gölge Oyunları”nın en iyi tasarlanmış ve uygulanmış sahnesi şüphesiz ormandaki kaçış. Kameranın neredeyse her çerçevede ayrı yere konumlandırıldığı, bol değişkenli, görsel ve işitsel olarak enfes kurgulanmış bu sekanstaki özen filmin tümüne yayılsaydı karşımızdakine alkışlanacak bir popüler kültür ürünü diyebilirdik. Bu haliyle yeni nesil “Conan” ya da “Üç Silahşörler”den bir basamak üstün, o kadar.
İlk film "Sherlock Holmes"un eleştirisi için tıklayın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder