KUMAR (15.12.2009)

Muhabbet Kralı 91215’i dinlerken hiçbir şeye bağımlılık geliştirmediğimi fark ettim. Kumar konusunun işlendiği program sürerken üniversite yıllarımın da bir kısmına hâkim olan okey bağımlılığımın bir çırpıda askıya alınabildiğini hesapladım. Kendi rekorumun 26 saat kesintisiz oynamak olduğunu sağda solda söyleyip böbürlenirken bendeki kumar ya da bağımlılık olgusu üzerine daha önce böylesine ciddi düşünmediğime şaşırdım. Her gece sırf okey oynamak için de olsa görmek istediğim üniversite arkadaşlarımın yerini şimdi köydeki arkadaşlarım almıştı. Genetik geçişi olduğu kanıtlanan kumar bağımlılığı hastalığından muzdarip değildim. Çünkü aylarca her gece oynasam da ertesi gün canım istemiyor, üst üste yenilsem de kızmıyordum. Sinema bağımlısı olmadığım gibi. Her filme gitmek zorunda hissederken kendimi yıllarca, şimdi ayda bir zor gördüğüm salonları o kadar da özlemiyorum. En iyi dostlarımı da. En büyük aşklarımı da. Vazgeçemem dediğim laptopumu da. Annemi de. Şampuan önemsiz, yediğim içtiğim de. Olmazsa olmazlarım yok, var sanırken. Özgürüm. Sekiz yılımı bir insanın peşinde o hayatımda olmazsa öleceğim korkusu ile harcadım. O gitti, ölmedim. Bilgisayarımda depoladığım son üç yıllık bilgilerimin hepsini kaybettiğimde bir gün ağladım bağırdım sonra geçti. O senaryolar, fotoğraflar, yazılar, mesajlar olmadan da hayatta kaldım. Şunsuz da, bunsuz da. Benim bağımlılık genim yok. Bunu anlamam uzun sürdü ancak en azından ölmeden önce başardım.