Günümüz Türk sinemasının en ilgi çekici yönetmenlerinden Zeki Demirkubuz’un Nahid Sırrı Örik’in henüz okumadığım aynı adlı romanından epey farklı uyarladığı yazılıp çizilen Kıskanmak’ta, kimin kimi ne için kıskandığını başkarakter Seniha’nın son karede yaptığı açıklamaya dek anlayamıyoruz. Romanı okuyanların belki haklı olarak eksik buldukları hatta özünü yansıtamamakla suçladıkları film, romanı okumadan filmi gören kitle için nefis bir seyir şansı sunuyor. Demirkubuz’un senaryosu baştan sona kendi içinde tutarlı, akıcı ve lezzetli. 1930’lu yılların dilini canlandırma çabası birkaç sahnede izleyeni üzse ve atmosferi bozsa da, buna takılmama konusunda kendinizi ikna ederseniz Kader’den beri beklediğiniz yeni Demirkubuz filminden zevk alabilirsiniz. Birçok eksiği ve başarısız yanı olan filmi garip bir şekilde sevdim. Bu da filmleri iyi-kötü ve sevdiğim-sevmediğim şeklinde iki farklı başlıkta değerlendirme seçimimden gelen bir sonuç.
Kıskanmak, başarılmış dönem filmi atmosferi ve temiz yönetmenliği ile teknik ve sanatsal anlamda tartışmalara gebe bir film değil. Daha çok içeriğini, geçtiği dönemi ve özellikle Seniha’nın çirkinliğinin farklı tezahürlerini konuşturan bir yapım. Bu da benim eleştiri yazma tercihim değil.
çok doğru bi gözlem serkanım.bence filmi eksiklerine rağmen sewmenin etkisini de seyrettiğin sinemanın ambiyansına werebilirsin.ben de tek izleseydim ve arkasına senin yorumlarını dinlemeseydim zaman kaybı olarak değerlendirebilirdim :))))))
YanıtlaSilyorum Recep İsmail Akın'a aittir.
YanıtlaSilOyunculuklar hakkinda da dusuncelerin olumlu yonde mi?
YanıtlaSilHatırlamıyorum Pınar'cım. Yazalı 1,5 yıl olmuş. :)
YanıtlaSil