Yaklaşık 45 dakika önce yatağımda nedenini korku ile merak ettiğim çeşitli istemsiz kasılmalar eşliğinde uyumaya çalışıp iftarı beklerken telefonum çaldı. Sabahtan beri mesajlarıma cevap vermeyince dayanamayıp aradığım ve bana işi bitince döneceğini söyleyen sevgili insan, tıbbi destek için arıyordu. Aslında ona “sadece işin düşünce arıyorsun” diye kızmayı bırakalı iki ay falan olmuştu ama işte bazı gerçekler değişmiyordu. Ya bana bir şey danışacağı zaman ya da bir talebi olduğunda arıyordu. Belki niyeti kötü değildi ama gerçek buydu. Telefonu kapattığımız saniyede geçmişten bir hayalet mesaj gönderdi. Bir yıl önce bugün gördüğüm, üç yıldan eski kısa süreli bir ilişkim özlem dolu bir mesaj atmıştı. Mesafeli cevabıma rağmen üç dakika içinde bütün kontrolünü kaybetti ve birlikte bir hayat kurma şansımızı nasıl kaçırdığımızdan, zamanında beni kocası olarak gördüğünden, benim için ailesini ülkesini terk edebileceğinden, ilk ve tek olduğumdan bahsedip durmaya başladı. Ne ilk ne de tek olmadığıma eminim, diğerleri için günahını almayayım. Sonra git gide sıkıcı, boğucu, neden olmadı-keşke olsaydı-hala olabilir(mi) mesajları yağdı durdu. Ben hala beni umursamayan sevgilinin aramasını beklerken hayaletim dürtüklemeye devam etti. Elbette sırf beni seviyor diye sevmediğim biriyle birlikte olmayacaktım ama ya siz evliler, siz neden bunu yapıyorsunuz? Cevap vermeyin, biliyorum bütün nedenlerinizi hem insan olduğunuz için hem de arkadaşım olduğunuz için genel ve özel. Asıl soru benim ne zaman elimdekine razı olacağım ya da elimde razı olunacak bir şey kalmadan aklımın başıma gelip gelmeyeceği.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder