The Savages, Savage soyadını paylaşan üç kişinin hikâyesini anlatarak daha az karaktere odaklanmaya çalışan sıradan bir Amerikan bağımsızı olarak her yıl onlarcası çıkan ve aralarından sıyrılıp Oscar’a aday olmayı başaran örneklerine nazaran ne özel anlar yaratmayı başarıyor ne de insana yeni bakış açıları kazandıran cümleler kurabiliyor. Belki de amacı bu değil, belki ben diğer Amerikan bağımsızları ile kıyasladığım için bunları eksiklik olarak gördüm ve belki de filmin diğerlerinden sıyrılmaya çalışma yolu bu, bilmiyorum. Gerçekte filmin özel olma gibi bir çabası hiçbir anında olmuyor. Karakterlerini olabildiğince sıradan gösteriyor. Evet, bunlar da sorunlu karakterler ancak diğer Amerikan bağımsızları ile karşılaştırıldığında hepsi çok normal görünüyor.
Philip Seymour Hoffman bir kez daha devleşiyor. Oynadığı filmlerin genelde sünepe karakterini canlandıran aktör bu kez aynı yıl göründüğü Before The Devil Knows You’re Dead (2007) filmindekinden bile daha erkeksi bir profili hiçbir kör göze parmak mizansene girmeden sadece sesi ve vücut dili ile canlandırmayı başarıyor. Bu rolle Oscar adayı olan Laura Linney ise klasik bir Oscar adayı kadın performansı vermemeyi tercih etse de aynı yıl ödülü alan Marion Cotillard’ın gölgesinde kalıyor.
The Savages, bahsettiğimiz film türünü sevenler için bir başka atıştırmalık görevinin ötesine geçemiyor. Yerine Lars And The Real Girl (2007) tercih edilebilir.
Not: Büyük(!) yönetmen Yeşim Ustaoğlu’nun övüle övüle bitirilemeyen filmi Pandora’nın Kutusu (2008) dâhiyane(!) çıkış noktasını acaba nerden almış?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder