1 YILLIK MEMUR (11.09.2009)

Özgür ruhum, memur yönetmen olmama hayalim, 19 yıllık eğitim hayatım, girdiğim sayısız sınav, ailemin harcadığı hesapsız para ve benim harcadığım sonsuz zaman sonucunda bir insan evladının Türkiye’de saygınlık ve maddi doygunluk açısından gelebileceği en ilkel duraklardan birine ulaşıp memur oldum bundan tam bir yıl önce. Yüzde 99,9 oranında mesaime uydum, işimi layıkıyla yaptım, elime geçen imkânları kötüye kullanmadım, devletten daha fazla ama haksızca kazanabileceğim paraya itibar etmedim vesaire. Peki, ne oldu ya da ne olacak? Elbette hiçbir şey. Ömrümün geri kalanı boyunca da yukarıda yazdığım her şeyi yapmaya devam edersem sonunda bana orta sınıf bir araba almama yetecek kadar toplu para verecek devlet. Çarkların dönmeye devam etmesi, sistemin aksamaması için beni görevlendirdikleri yerde bekleyip bana söylenenleri birikimim dâhilinde gerçekleştirmeye devam etmem gerekiyor. Hayatım boyunca aynı düğmeye basmam, aynı makarnaları kutulamam, aynı yemekleri yapıp evi temizlemem, aynı paketleri ulaşmaları gereken yerlere teslim etmem, aynı suçlardan arananları yakalamam, aynı tarz evraklara imza atmam, aynı betondan binalar dikmem ya da aynı hastalıkları teşhis edip aynı tedavileri uygulamam benim için birbirinden farksız. O yüzden başka bir mesleğe de dâhil olsam yine kendimi kapana kıstırılmış hissedecektim.
Peki, siz aynı filmi iki kez çekebilir misiniz?