2009 Yabancı Dilde En İyi Film Oscar Adayı ve 2008 Altın Palmiye Ödüllü “Sınıf”; izleyicisini onlarca konu hakkında düşünmeye iterken bir saniye bile susmayan, göz kırptırmayan bir konuşan kafalar gösterisi sunuyor. Film; süresinin büyük çoğunluğunu devasa bir okulun küçücük sınıfında gün ışığında klostrofobi hissi yaratarak sadece omuzlarının üzerinden gösterdiği kahramanlarının konuşmalarını izleterek geçiriyor. 22 öğrenciden 5-6 tanesini öne çıkararak kişiliklerini tanıtmaya yeltenirken bir taraftan da sınıf öğretmeni sayesinde öğretmenler odasına girip çıkmamıza önayak oluyor. Kimsenin saf iyi ya da kötü gösterilmemesi için büyük özen gösteren senaryo yine de sayfalarının büyük kısmını nefret edilesi zamane gençliği ve karşısında eli kolu bağlı eğitim sistemi-öğretmen portreleri çıkarmaya ayırıyor. Hiçbir şeyi beğenmeyen kızın aslında evinde çok özel bir kitap okumasının ya da sürekli küfür edip ortalığı dağıtan zenci çocuğun yine evinde annesine bulaşık yıkarken yardım ediyor oluşunun okulda sınıf arkadaşlarına ve daha da önemlisi öğretmenlerine yaptıkları saygısızlıkları affettirmesi bekleniyor. Ben şahsen izlediğim öğrencilerin büyük bir çoğunluğunun eli sopalı bir müdür ya da öğretmen tarafından kemikleri kırılıncaya kadar dövülüşlerini izleyemeden filmin bitmiş olmasına çok içerledim. Dogville (2003) tarzı bir final görmeyi çok isterdim. Tamam, belki öğrencilere şiddet uygulanmaması gerekli, ceza kadar takdir de önemli ancak öğretmenine ağız burun eğebilen, karşısında ayaklarını uzatan, dediğini yapmayan, sınıfı terk eden, sürekli gülüp dalga geçen öğrencilerle başa çıkabilmek için bir yerde en azından psikolojik sertlik gerektiğine inanıyorum. Filmi izlerken dünyanın en zor mesleği o okulda öğretmenlik yapmakmış gibi geliyor insana.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder