Tüm ayrıntıların etraflıca düşünülüp detayların incelikle tasarlandığı, her seferinde çok kaliteli fakat yapay ve samimiyetsiz Soderbergh filmlerinin sonuncusu; yönetmenin filmografisinde 269 dakikalık Che(2008) sönüklüğünün ardından 77 dakikalık bir sinek ısırığı gibi duruyor. Bunu elbette süresine değil çapına bakarak söylüyorum. Ne uzunlukta olurlarsa olsunlar yönetmenin filmleri sıkıcılıktan kurtulamıyor ne de olsa. İlk ve en iyi filmi Sex, Lies, and Videotape(1989)’den bu yana beni aynı yıl iki filmiyle birden Oscar’a aday olduğu sırada bile etkileyemeyen yönetmen, izlediğim 13 filmini de aynı formüller üzerinden ilerletti. Hani derler ya bazı yönetmenler aynı filmi çekip dururlar diye, Soderbergh’in de bir yerine iki filmi var ve durmadan o filmleri tekrar çekiyor gibi. Ocean’s Thirteen(2007) filminde de birlikte çalıştığı senaryo yazarlarının donuk metnini uzaktan gözlemleyen bir kamera, flu yüzler ve ters ışıklar eşliğinde görselleştiren Soderbergh, filmin son on beş dakikasında hem görüntüyü hem de karakterini netleştirmeyi tercih etse bence çok geç kalıyor. Soderbergh yılda iki film çekme maratonundan kendini sıyırıp sinemasını yenilemediği sürece geride kalan övgü dolu güzel günlerinin bir daha gelmeyeceğini birinin ona anlatması gerek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder