31 Aralık 2022 Cumartesi

2022 kötü bir yıl oldu, en azından ben tatmin olmadım diyeyim.

Kendisine çoğunu geçireceğim şehirde girdim, hakikaten de girdiğin gibi devam ediyormuş. Yanımda bir, ekranımda iki sevdiğim vardı saatler gece yarısını gösterdiğinde ve yanımdakinin de gitmesi akşamı bulmadı. Yalnız kaldım. 2022’yi bir kelimeyle anlat deseler yalnızlık derim şimdi. O gün başlamış.

 

Epey hazırlık yapmıştım aslında ama yenip içilmedi, sonra kendi kendime bayatlayışlarına eşlik ettim. Kendim gibi, kendim için de epey hazırlığım oldu ama geldiğim noktada bayatlayışıma eşlik etmek dışında elimden bir şey gelmiyor.

 

Almanca çalıştığım günlerdi yılın ilk günleri. Genciz, yolumuz uzun, Almanya’ya gideriz hesabı… Yazı çizi işleri iyi gidiyor, reklam alıyorum enerji yüksek ama bir taraftan da değil sanki. Kırgınlık var, hafif bir ishal… 2022 en çok hasta olduğum yıl oldu. İlk günlerinden son gününe dek fiziksel olarak yokuş aşağı yuvarlandım. Basit sorunlar büyüdü, uzadı, geçmek bilmedi. Spor hayatım bitmese de kör topal ilerliyor moduna geçti, göbeklendim, sarktım, incelmesi gerekenlerle kalınlaşması gereken yerler tam tersi yönde ilerledi. Daha ilk haftadan yeni yıl ümitleri yerini bunalıma bırakıverdi. Çok çabaladım. Sinema yazarı olarak yeni bir kariyer inşa etmek için çok uğraştım. Güzel şeyler oldu ama istediğim adaya yanaşamadım, boğulmakla anakaraya dönmek arasında fikirsiz yüzüp durdum.

 

Beşinci doz aşımı oldum, hamur işine gömüldüm. Kar nedeniyle uçaklar kalkmadı, havalimanında mahsur kaldım ama neyse ki kendimi yurt dışına attım ve 27 gecemi Almanya’da geçirdim. Orada da yaşayamayacağımı anlattı bu deneyim bana, kendimle yaşayamazken zaten hiçbir yerin suçu yoktu ama… Döndüm. Bir web sitesinde tam zamanlı hiç gelirli editör olarak işe başladım, biraz da buraya dökeyim saçlarımı, yeni kırışıklara ismini vereyim dedim herhalde, öyle bir atılım.

 

Eski günlerdeki gibi kovalamacalara çıktığım kısa bir dönem oldu. Birinden etkilenir gibi oldum bir an, uyuşturucu bağımlısı çıktı. Kime selam versem pişman oldum. Sonunda bu oyuna da küstüm, oradan da yalnızlıkla şampiyon oldum.

 

Günlerimin bir kısmı iş bilmez müşteri temsilcileriyle telefon harpleri yaparak geçti. Elde ettiğim her şey için çok konuşmam, çok uğraşmam, çok yıpranmam gerekti. Çoğunlukla da başkaları için harcadım nefesimi.

 

En sevdiklerimden biri, yılın ilk 90 günü sadece 9 kez görüşmemize rağmen “meditasyon” bahanesiyle ilişkimize ara verdi. Yılın 107. günü bir daha görüşmek istemediğini mesajla bildirdi. Yılın 157. günü aynı şeyi yüzüme söyledi ve 187. günü bunu bir kez daha yaptı. Üzdü beni, çok üzdü. Özgüvenimi sarstı, kendimden şüpheye düşürdü. Saldırdığı hücrelerim yaşlandı, bazıları otofajiyi unuttu, kanserleşti, büyüdükçe büyüyüp güzel olanlara da baskı yapmaya başladı ve içimde hiç çocuk kalmayana kadar ortalığı dağıttı.

 

Nisan ayının son haftası, yılın en güzeliydi. Hiç tanımadığım ondan fazla insanla bir eğitim kampında çocukluğuma döndüm, sevdim, sevildim, içinde yaşamak istediğim film bu dedim ama elbette her güzel şey gibi bitti.

 

3. yazımı geçirdiğim evimin havuzuna ilk kez girdim. Hayatımın en kötü doğum gününü 3. kez yaşadım. Hiç tanımadığım bir yönetmenden hediye aldım. Salonumdaki ışıkların renk değiştirdiğini fark edip heyecanlandım. Ama ne zaman biraz iyi hissetsem, aynı duvara tosladım.

 

Dünyanın en iyi tam otomatik kahve makinesine sahip olmama rağmen gidip bir tane daha aldım. Babamın vasiyetini yerde komadım. İlk defa bir uçağa engelli refakatçisi olarak giriş yaptım.

 

2022’de, evim dışındaki 10 yerleşim yerinde 160 gün konakladım (Adana 7 İstanbul 27 Hamburg 2 Husum 25 Sığacık 8 Ankara 70 İzmir 5 Antalya 9 Belek 4 Kızkalesi 3) ve günübirlik Neumünster, Kiel, Seferihisar, Urla gezdim. 48 gecemi otel ve kiralık evlerde geçirdim (Point Otel Taksim 1, Novum Hotel Hamburg 1, Novum Hotel Stadzentrum 1, Airbnb 4, Maya Otel Bistro Sığacık 8, Ramada Encore İzmir 5, Sabah Pansiyon Kaleiçi 1, Granada Luxury Deluxe 4, Kızkalesi Pansiyon 3, Anemon Otel Adana 5, Crown Plaza Antalya 8, Alba Otel Ankara 3, Tunel Residence 1, Beyoğlu Öğretmenevi 3) ve bunların üçte ikisine davetliydim.

 

Şu üçü dışında hayal kırıklığına uğratmadı 2022:

 

21 Nisan’da aldığım iş teklifi hala gerçekleşmedi.

Beklediğim fon çıkmadı.

İstediğim kadar sevilemedim.

 

Çünkü pek de hayal kurmadım, beklentiye girmedim.

 

Beni en çok mutlu eden şeylerden biri, bir WhatsApp grubuydu. Onu bile 30 Aralık gecesi kaybettim.

 

En az spor yaptığım, en az dizi izlediğim, en az tanıştığım, en az seviştiğim ve en çok mutsuz olduğum yıllardan biri oldu 2022. Yenisinden de aynı performansı bekliyorum.

 

“Aynı şeyleri yapıp, farklı sonuç alamazsın.”

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

2023 - Kalan 6 Ay

Temmuz, on beş ay sonra spor salonlarına döndüğüm ve eğer bir kaza bela olmazsa, nasıl öleceğimi de öğrendiğim ay oldu. Bunun getirdiği duyg...