ANORMAL

Yazarlar büyük insanlar. Köşe yazarları hariç, şarkı sözü yazarları dâhil.

“Eyyvah Eyvah 2” filmiyle gündemimize gelen, oysa çok önceleri var olmuş bir şarkı var. Filmin çalıntı açılış jeneriğinin üzerine bindirilen ve süresi boyunca da defalarca söylenen bu eğlenceli taşra türküsünün sözleri bile bir gün benim gibi birinin hayatında anlam ifade edebiliyorsa, yazarlar el üstünde tutulmalı. Korunup kollanmalı.

En son normalliğin sözlerini yazan Nazan Öncel, neyin kime göre normal olduğunu sorgulayan ancak oynak altyapılar nedeniyle düşünmeye teşvik etmeyen bir şarkı döktürmüş.

“Sana normal gelen, bana neden anormal?”

Sana kolay gelen, bana neden bu kadar zor? Yaklaşmak, âşık olmak, kabullendirmek, yaşamak, içinde nefes almak. Sana kolay da, bana niye zor? Neden her cümlenin temeline yalan döşemek zorundayım. Neden ben ve benim gibiler bir şeyleri hoşgörü ile elde etmek zorunda. Yaşamsal haklarımızı niye sizin iyi niyetlerinizle elde edebiliyoruz? Elimizden aldığınız şeyi geri verince, iyi mi oluyorsunuz!

Yine gözlerimi açtım. Işığa baktım. En parlak taneciği seçtim. Evlat edindim. Her babanın evladı için isteyeceği öngörülen şekilde, iyiliğini istedim. Geceleri uykusuz kaldım. Mamasını yetiştirdim. Büyümesine yardım ettim. Büyümesini izledim… Beni hayal kırıklığına uğratsın diye. Er ya da geç. Bugün ya da en kısa zamanda. Uykusuz gecelerimin, mama paralarının hesabını yaptım tek tek. Kâğıt kalem elimden hiç düşmedi. Seni büyütmek için neler tükettiğimi kendime ve sana anlatabilmek için. Hezimetim daha güçlü olsun diye. Ve çok geçmeden yuvadan uçtun. Tam tahmin ettiğim gibi ama tahminimden aylar önce.
Daha fazla emek vermeden sana gözümü oyduğun için, belki daha az acı çekeceğim şimdi. Ama daha uzun süre oynamak isterdim en sevdiğim oyunu.

Evlenmesine kanunların izin vermediği çocukların, evcilik oyunu.

Yarın yalanlarımla yazdığım en yeni senaryomu, en içi acıyan kameramla çekeceğim. Kaset bitmeden önce, son aylarda bana yapılanların hepsini zevke çevireceğim.