Telefon çaldı. Halammış kendisi. Baş sağlığı dileyip nasıl olduğumu sordu. Müsait değilim diyerek kapattım. Edecek tek kelimem yok. Her yeni “duyan”, gidişini gerçeğe bir adım daha yaklaştırıyor. Sanki ekranda yavaş yavaş dolan yatay bir çubuk var ve yüzde 100 olduğunda tüm ümitlerim bitecek. Haberi alan her kişi, gidişine üzüldüğünü söylemek için arayan her tanıdık, çubuğun doluşunu hızlandırıyor. Sonuna kadar inkâr etmeye devam edeceğim. Kimseyle konuşmamaya da. Çok gerekmedikçe söylememeye de. 55. kattan inip kahkahalar atarak sushi yiyeli daha bir sene olmadı. Mersin’e bıraktım seni, gelip alacağım.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
-
Başlığın bile yeterince şok edici olduğunun farkındayım. Günlerdir arabesk soslu aşk nidalarımı okumaktan sıkılmışsınızdır belki düşüncesiyl...
-
“Carrie Bradshaw daha fazlasını istediğini bilen bir küçük kasaba kızıydı…” Hem edebiyat hem televizyon hem de sinema dünyasında başarılı ol...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder