25 Ağustos 2018 Cumartesi

34. YAŞIMI NE YAPTIM (İkinci Bölüm)

2018’in ilk ayı, geleceği görmüşçesine, yalnız kalmaya çalışarak geçti. Her fırsatta satmaya çalıştığım evimin kapılarını kilitleyip tek başıma kalmaya çabaladım. Obsesyonum tavan yaptı, içeri kimseyi sokmamaya başladım. Dış dünyada kontrol edemediğim her şeyin inadına evimin yüzde yüz kontrolünü elime aldım, delilik.

Vejetaryen olunca aldığım kiloları vermek için kendi uydurduğum bir diyete başladım. Her gün bin kalori açığı yapacak şekilde beslenip, bir buçuk ay boyunca günde ortalama yirmi yumurta yedim. Her gören “nasıl kilo verdin” dedi, tipik.


!f İstanbul, Nişantaşı’nda kaldığım için çok kolay olacak sanıyordum ama ne kar yağdı, ne hava bozdu, ne de Ahmet yüzünden City’s’deki filmlerin çoğuna girdim. Bir de “sosyal medyada basın paylaşımları” kavgası ettim ki; artık hiçbir şey kolay olmayacak sanırım.

Şubat sonuna doğru miras işi yine alevlendi, zengin oluyorum sandım ama elbette yine olmadı, enerjimi çalıp gittiler.

İlk kez CrossFit, Yoga ve Sıcak Yoga yaptım. Üçüne de bayılmadım.

En iyi kadın dostumla daha çok zaman geçirmeye başladım ama bu üniversite yılları demosu orta yaş gerçeklerine fazla dayanamadı.

EatProDiet denedim, berbattı.


Mart ortasında ilk kez Atina’yı ziyaret ettim. Antalya Kaleiçi’ne benzettim, sevdim, iyi vakit geçirdim.

İstanbul Film Festivali sönük geçti. Fransız Kültür Mahzeni’nde üst üste film izleyip durdum.

Bir dönem sabah erkenden kalkıp Maçka Parkı’nda koştuktan sonra Nişantaşı bebesi gibi yaşayarak geçti. PT ile spor, her bardak kahve ayrı kafede, eve Vale ile kahve getirtmeler, vegan restoran keşifleri… Fazla sürmedi, çünkü:

Haziran ortasında özgürlüğüm sona erdi. Türü tespit edilemeyen bir Demans hastalığına yakalanan annemin 7/24 bakıcısı oldum. Yaşamsal ihtiyaçları, kaprisleri, sinir krizleriyle dolu; ikimizden biri ölene kadar sürecek, çok zor bir işim oldu. Her gün ya sinir ya stres ya da gözyaşı doldu ve hiç kimse yardımcı ol(a)madı.

Otuzlarımın en az seks yaptığım, en çok üzüldüğüm, en hızlı yaşlandığım, en az çalıştığım, en mutsuz yaşı oldu sanırım.

-->

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

2023 - Kalan 6 Ay

Temmuz, on beş ay sonra spor salonlarına döndüğüm ve eğer bir kaza bela olmazsa, nasıl öleceğimi de öğrendiğim ay oldu. Bunun getirdiği duyg...