ERTESİ GÜN HAPI

Uyandım. Dün bana verdiğin hediyeyle göz göze geldim. O da bana bakıyor gibi geldi gözleriyle. Burnum sızladı. Ağlamadım. Sabah uyanınca her şey daha net görünür diye beklerken. Öyle olmadı. Acıklı şarkılar dinledim. Mantığımla, dün akşam düşündüklerimin neden olmayacağını inceledim. Senin psikolojik problemlerini. Aile yapını. Konumunu. Benimle ilgili engel bulamadım. Neresinden tuttuysam bana uydu. Acıklı şarkılar dinlemeye devam ettim. En iyi kadın dostumu aradım. Duymak istediklerimi söylettim. Sonra geyiğe sardık. Dünya işlerinden bahsettik. Kafamı dağıttım. Gibi. İki saatten fazla tuttum onu oturduğu kahvecide, Ankara’da. Kapatmadım. Kapatırsam seni aramaktan korktum. Kapattığım anda aradım da zaten. “Ne zamandır konuşamadık, uzun uzun konuşalım istiyorum. Birazdan arayayım.” diyerek kapattın. Daha dün beraber değil miydik? Acıklı şarkılar dinledim. Bu işin de ertesi gün hapı olmalı dedim. Kahramanmaraş’ta ufak bir kafeterya açmak gibi hayaller kurdum. Zihnimi zorladım. Dün bana aldığın hediyeyi aldım elime. Çok ağır geldi.