DAY 3 (14.07.2009)

Alışmış kudurmuştan beterdir.
Hayır ya, Tarkan’ın son albümünde yaptığı gibi atasözleri ve deyimler üzerinden kariyer yapmaya çalışmıyorum, sadece it fits…
Senden vazgeçmemin üçüncü gününde beni dört kez aradın. Bu bir gün içinde arama sayısı anlamında rekorundu. Ve dördüncü araman 8 dakika 29 saniye sürünce, en uzun süreli telefon konuşmamız olup ayrı bir rekora daha imza atmış olduk. Bunun tek sebebi benim vazgeçmiş olmam. Senden bir şey istemediğimi görünce sen üstüme düşmeye başladın.
Kaçan kovalanır. Dahi olabilecekken kendini aşka kurban eden bir arkadaşımın dediği gibi; klişe!
Bu dört konuşmanın üçünde benden bir şeyler istemek için arıyor gibi yaptın. İstemek zorunda olmadığın şeylerdi ama bahanen buydu, farkındaydım. Dördüncüsünde bütün gününü anlatıp benimkini dinlemek istedin. Tam kapatmadan önce laf olsun diye bir şey daha istedin. Ve ben, günlerdir sana takılmayan zorlamayan ittirmeyen ben; koca dilimi tutamayıp “ilk defa bir şey istemek için aramadı sanırım diye şaşırmak üzereydim ki istedin” dedim. Sen ise “tamam zaten bir daha da aramam, her aramamda bir laf sokuyorsun” dedin. Böylece yine kavga etmiş olduk. Üç gündür koruduğum sakinliğim ve senin benim üzerime düşmeye başlaman da çöpe gitmiş oldu.
Peki, şimdi kızdığım ne? Seni istemeye istemeye (!) elimde tutmaya başlamışken bunu kaybetme tehlikesi yaşıyor olmam mı? Zaten istediğim uzaklaşmak değil miydi? Ne kadar sahtekârım. Neyse ki kendimi kandıramıyorum.